Mogen de uiteenlopende volkeren Gods de Rotterdamse buurthuizen in?

Wie door Rotterdam wandelt, merkt dat het christendom daar aan een tweede jeugd begonnen is. Dat komt voornamelijk door migranten uit Zuid-Amerika en Afrika die vaak met enthousiasme een geloof belijden dat een zeer conservatieve moraal paart aan even swingende muziek. In tongen spreken en andere vormen van geestesvervoering maken net zo goed deel uit van dit palet. Nu is gebleken dat zulke geloofsgemeenschappen wel eens bijeenkomen in buurthuizen. Daar maakt CDA-wethouder Hugo de Jonge subiet een einde aan. Het hoort niet. Scheiding van kerk en staat. Wat zullen we nu beleven?

Dit leidt dezer dagen langs de Maas tot schandaal & ophef want in zulke buurthuizen wordt wel koranles gegeven. Thierry Baudet zelf is reeds uit zijn slof geschoten en roept dat dit nu oikofobie is, de door hem geconstateerde afkeer die de bazen van de kartelpartijen tegen  het eigen nationale erfgoed zouden koesteren.

Waarom mogen die koranlessen dan wel van wethouder De Jonge ? Dat zijn geen koranlessen kreeg hij te horen maar cursussen Arabisch waarbij dan toevallig de koran gebruikt wordt. Flauwekul natuurlijk. Alsof beginnersonderwijs in de Nederlandse taal het best aan de hand van het Oude Testament kan worden gegeven. Die smoesjes zijn goed maar het praatje deugt niet. Het is van tweeën één: of je geeft alle geloven de kans om zich in zo’n buurthuis te manifesteren, of je maakt er een lekenpaleis van waar God in al zijn manifestaties, de Boeddha, het hindoepantheon en alle Afro-Caribische geesten op straat zijn gezet. Geen geloof, geen brujería, geen voudou en geen candomblé  in het gemeentelijke buurthuis. Naar buiten ermee. Die fratsen haal je maar uit achter je eigen voordeur zo lang dat maar geen burengerucht met zich mee brengt.

Dat kan allemaal maar het hoeft niet Je kunt ook het advies van onze demissionaire premier opvolgen en een beetje normaal doen. Of zoals hij het formuleert: “Normaal. Doen”.

Wij kennen in Nederland sinds 1848 de scheiding van kerk en staat. In óns land betekent dat het volgende: de overheid bevoorrecht geen enkele kerk of geloof. Zij doet ook geen uitspraken over religie. Ze is echter evenmin bewust on- of antigelovig. Iedereen moet maar geloven of niet geloven wat hij wil. Daarom subsidieert de overheid niet de bouw van kerken of de uitvoering van religieuze ceremonieën. Dat moeten de liefhebbers zelf maar betalen. Hiermee brengt de overheid haar neutraliteit in levensbeschouwelijke zaken tot uiting.

Wat moet je dus doen, als zich in je gemeentelijke buurthuis omwonenden melden die kerkdiensten willen houden of Arabische les geven aan de hand van  de koran? Die zijn welkom zo lang ze maar een gewone commerciële zaalhuur betalen. Dat laat duidelijk zien hoe de verhoudingen liggen en voor de rest ga je niet lopen scherpslijpen of anderszins legge ouweteringhoeren zoals wij dat in Rotterdams gastvrije buurstad Schiedam gaarne zeggen.

Laat honderd bloemen bloeien en maak je niet dik. Dun is de mode.