Wilders schittert in slachtofferrol

Als ik Wilders zou verdedigen in de ‘Minder Marokkanen’-zaak, dan zou ik ervoor zorgen dat de zaak overal over zou gaan, behalve over de ‘minder Marokkanen’-kwestie. De aangiftes zouden weg worden gezet als een georganiseerde politieke aanval op de vrijheid. Er zou een kladversie van een pleitnota lekken, wat dan ook echt onderzocht zou moeten worden. Iedereen van Ban Ki-moon tot Vader Abraham zou ik als getuige willen horen. Verzoek op verzoek zou worden opgestapeld en als de rechters een verzoek zouden weigeren, dan zouden ze als bevooroordeeld worden bestempeld en vervangen moeten worden. Het feit dat de griffier graag thee drinkt en de bode een Marokkaan als buurman heeft, zou ik als bewijs opvoeren dat de hele rechtszaak een farce is. Elk bezoek aan de rechtbank zou worden vastgelegd door tientallen klikkende camera’s en ik zou ervoor zorgen dat de nadruk constant zou komen te liggen op hoe wij, als Nederlands volk, samen voor de rechter zijn gedaagd. Bij een veroordeling sneuvelt de vrijheid. Sneuvelen wij. En God verhoede, de ramen in het Binnenhof.

De reden voor deze strategie is simpel. De uitspraken van 19 maart 2014, waarin Wilders een zaal vol mensen aanspoorde om aan te geven dat ze af willen van een (gedeelte van een) bevolkingsgroep, is strafbaar. Er is geen discussie over mogelijk.

Artikel 137d, lid 1 van het Wetboek van Strafrecht geeft namelijk aan dat ‘Hij die in het openbaar .. aanzet tot haat tegen of discriminatie van mensen .. wordt gestraft ..

Verzwarende omstandigheden zijn dat Wilders op 12 maart 2014 al publiekelijk had verkondigd dat Den Haag een stad met minder Marokkanen zou moeten worden. Dan is het geen incident meer, voor zover je dat al op zou kunnen voeren. Ook liep er schijnbaar op 19 maart 2014 iemand door de zaal om mensen aan te moedigen om later op de avond ‘minder, minder’ te scanderen. Dan kun je ook niet meer opvoeren dat je zelf niet in de hand hebt hoe de zaal reageert op een vraag. Nee Wilders, je hebt het zelf zo geregisseerd.

En minder mensen willen van een bepaalde groep, met als enig selectiecriterium de achtergrond, is op z’n zachtst gezegd aanzetten tot haat en op z’n hardst gezegd een begin om ze uiteindelijk samen onder de douche te krijgen.

Nou is Wilders natuurlijk niet de domste. Voordat hij de betreffende uitspraak twee jaar geleden deed, heeft hij uiteraard eerst juridisch advies ingewonnen. Wat zijn de eventuele gevolgen en wanneer zou een potentieel vonnis verwacht kunnen worden. ‘Nou Wilders, maak je geen zorgen, het wordt ongetwijfeld een proces. Waarschijnlijk krijg je een boete, misschien een paar uur werkstraf en het vonnis komt niet lang voor de volgende Tweede Kamerverkiezingen. Als we het genoeg weten te rekken.’

En dan gaat Wilders een afweging maken. Hij moet hooguit een boete van een paar duizend euro betalen en misschien een paar uur schoffelen. Aan de andere kant krijgt hij veel aandacht en kan hij zichzelf positioneren als het slachtoffer van een complot van de linkse elite in ons vaderland. Krachten die de mond willen snoeren van de laatste overgebleven held van de vrijheid. De enige die ons nog kan redden. Zelfs wanneer hij wordt aangevallen door linkse rechters, de linkse media en politici in binnen- én buitenland.

En daarin zit hem nou juist de crux. De slachtofferrol van Wilders. De komende dagen, weken en maanden zullen we ongetwijfeld horen dat alles en iedereen schuldig is, behalve Wilders.

Als iemand opstaat en spreekt over wat discriminatie met hem of haar doet, dan struikelen de reaguurders over elkaar heen om aan te geven hoe ziek ze ervan zijn dat die mensen zich altijd in een slachtofferrol positioneren. Inhoudelijk kunnen deze zure mensen er niks tegenin brengen. Er zijn nou eenmaal mensen die achter worden gesteld vanwege een naam, geslacht, achtergrond of een uiterlijk, dat is een feit. En hoe iemand dat beleeft is vrij persoonlijk. Hoe krijg je dan zo iemand stil? Precies, je kleineert ze door ze slachtoffer te noemen. Iets wat niemand wil zijn, zelfs al zijn ze het misschien wel.

Het toppunt van de ironie is dan ook dat het grootste slachtoffer in de eigen gelederen zit. De koning der reaguurders. Op 19 maart 2014 speelde Wilders een scène na die niet mis zou hebben gestaan tijdens een verkiezingsavond van de NSDAP; ‘Willen jullie meer of minder Joden? Willen jullie meer of minder homo’s? Willen jullie meer of minder zigeuners?’. Om vervolgens te klagen dat hij wordt ‘lastiggevallen’ door justitie en de media.

Wilders is inderdaad een slachtoffer. Een slachtoffer van zichzelf. Hoe zeer hij daar ook de aandacht van af wil leiden.

Beeld: Roel Wijnants