Weet u wat u eet?

Volgens een peiling van Maurice de Hond heeft een groot deel van de Nederlanders geen moeite met het eten van paardenvlees. In sommige landen gruwelen ze alleen al bij het idee, maar ruim zestig procent van de Nederlanders heeft wel eens paardenvlees gegeten.

Waar we wel een probleem in zien, is dat we soms rundvlees op de verpakking zien staan terwijl er paardenvlees in zit. Ons gevoel wordt hier beïnvloed door het ‘weet wat je eet’-principe.

Ondanks het feit dat ik vegetariër ben, kan ik me heel goed voorstellen dat de consument boos wordt als hij paardenvlees eet terwijl hij denkt rundvlees te eten. Natuurlijk hoort dit op een verpakking te staan. Dat is wettelijk gezien ook verplicht. En nu het uitgelekt is in de media, haast menig fabrikant zich om te onderzoeken of er ook paardenvlees zit in hun producten. Iglo trekt vandaag bijvoorbeeld de chili con carne uit de schappen. Er zat paardenvlees in. Het is mij onduidelijk hoe het komt dat Iglo daar nu pas achterkomt.

Want hoe kan het zijn dat fabrikanten niet op de hoogte zijn van wat voor vlees ze in hun producten stoppen? In hoeverre zou een fabrikant blindelings mogen vertrouwen op andere leveranciers? Zou een fabrikant niet uit zichzelf stelselmatig moeten onderzoeken wat de herkomst en samenstelling van het vlees is dat zij gebruiken? Ik vind het schokkend dat dit kennelijk geen standaardprocedure is.

Weet u eigenlijk wel wat u eet? Het gros van ons wil het denk ik niet weten, maar het is bekend dat er in verschillende producten dioxine, acrylamide, schimmelgifstoffen of bestrijdingsmiddelen zitten. Om nog maar te zwijgen van de schadelijke E-stoffen. De relatie tussen dergelijke stoffen en ziektes wordt veel onderzocht, maar veel van die onderzoeken worden niet openbaar gemaakt. Vegetariër of niet, ik denk dat ik liever een stukje paardenvlees eet dan een liter cola drink.

Het was al verplicht om paardenvlees op het etiket te vermelden. De vraag is dus niet hoe je het verplicht. De vraag is hoe voorkom je dat dit probleem blijft voorkomen en in hoeverre nemen fabrikanten hierin hun verantwoordelijkheid?

Het enige wat wij consumenten kunnen doen, is ons verdiepen in voeding en vertrouwen op voedingsleveranciers. Maar dat vertrouwen is met dit soort berichtgeving behoorlijk wankel aan het worden.

Een troost: als u veel tijd heeft en een tuin, kunt u altijd nog zelf uw groente en fruit verbouwen. Op mijn minibalkon gaat dit helaas niet lukken. Ik hoop dus op wetgeving die fabrikanten verplicht om regelmatig te onderzoeken wat voor vlees ze in de kuip hebben.

Volg Alexandra Smith ook op Twitter

Het meest recente boek van Alexandra Smith is Schemervlucht