Veel te veel zwarten in Nederland

Jort Kelder zei recentelijk bij Pauw & Jinek dat “de verkleuring” van Nederland misschien te snel is gegaan. Jawel, beste Nederlander, als jij geboren bent met een getinte huid, dan draag jij schuld voor de culturele problemen in dit land. Dat je een geboren en getogen Nederlander bent, maakt niet uit, je hebt een kleurtje en dát is de kern van het probleem. Toch vind ik deze openbaring goed. Laat die gasten maar uit de kast komen, want het is meer en meer bewijs voor het zwart-wit probleem dat Nederland heeft en dat niet vaak genoeg aangekaart kan worden.

De laatste 15 jaar zijn een regelrechte eyeopener geweest. Het heeft mij haarfijn aangetoond dat het land dat ik in mijn jeugd ontzettend liefhad en het boegbeeld leek te zijn voor tolerantie, een duistere en door en door racistische zijde heeft. Een land waarin een significant deel van haar bevolking verslaafd is aan de fabel van witte superioriteit. Echt, het krampachtig vastklampen aan een neokoloniaal wereldbeeld van een verloren generatie witte mannen begint nu hele zielige trekken te vertonen. We leven in een land waar een bepaald segment van de bevolking de rijzende gelijkwaardigheid van verschillende mensen, met verschillende hoeveelheden pigment in hun huid, gewoonweg niet kunnen behappen.

Postkoloniale heren Met zijn opmerking bewees Jort Kelder van het kaliber postkoloniale heren te zijn, dat denkt dat interculturele problemen te maken hebben met het gehalte melanine in je huid. En uiteraard, dat betekent: hoe minder hoe beter. Hij is van de generatie die het ingebakken en totaal misplaatste superioriteitsdenken heeft geïnternaliseerd. Je merkt het aan zijn gemaakte, potsierlijke manier van (zogenaamd) deftig spreken. Ik had een geschiedenisleraar, in de jaren negentig, die net zo gemaakt deftig sprak en mij vertelde dat een discussie over vrouwenstemrecht niet voor mij was weggelegd omdat mijn half Nederlandse afkomst wordt gedeeld met een Noord-Afrikaanse. U kent het wel, die neerbuigende houding jegens mensen die ook maar een beetje niet-Europees bloed hebben.

Ik schaam me er bijna voor, maar ik begon zowaar een beetje bewondering voor Jort te krijgen toen hij jaren geleden Bram Moszkowicz een maffiamaatje noemde. Maar ik heb me baarlijk vergist. De immoraliteit van zijn vraag veroordeelt indirect elke Nederlander met een kleurtje tot schuldige van de problemen waar hij of zij niets aan kan doen. Problemen, trouwens, waar stinkend rijke gasten als Jort Kelder helemaal geen last van hebben.

Het is van hetzelfde laken een pak als de opmerking van Sybrand Buma, die recentelijk óók al op de proppen kwam met dat idee van ‘de Nederlander herkent zijn land niet meer’. En dat hij daar, uiteraard, begrip voor heeft. Hoezo begrip voor de Nederlander? Ik ben een Nederlander, Sybrand, en ik zie weinig mensen als u begrip tonen voor mij. Hoe kan dat toch?

Dé Nederlander Ach, ik heb zo’n bruin vermoeden. Want ‘de Nederlander’ is een spierwit persoon, niewaar? Net als u toch, Sybrand? Enkel begrip voor anderen met dezelfde witte kleur, het is de enige vorm van empathie die deze heren van de verloren generatie kunnen voelen. Heb je een beetje kleur in je huid, dan ben je gewoon nóg stééds geen Nederlander. In 2017. En trouwens, Sybrand, als u zo’n begrip heeft voor de Nederlander, waar is dan dat Nationaal Zorgfonds? Betaalbaar onderwijs? Of degelijke publieke transport? Nee, kerstballen en kerststollen, je daar druk om maken, dat is begrip tonen volgens deze heren. Mark, Sybrand en Geert, ze tonen geen begrip, het zijn simpelweg onsmakelijke afleidingsmanoeuvres.

Ze vallen tegenwoordig bij bosjes neer. Al die witte heren waarvan ik eens dacht dat ze heel OK waren. Wat dacht u van Joris Luijendijk? Die man had ik écht hoog zitten. Stigmatiseerde er recentelijk ongegeneerd op los in het AD, waarin hij doodleuk vertelde dat vluchtelingen onze gelijkheidsbeginsels niet zullen omarmen want “onder Egyptische studenten was niemand die geloofde in de gelijkheid van man en vrouw, homo en hetero, moslim en niet-moslim”.

Joris, vraagje, is er in Nederland niemand die in de gelijkheid van witte en niet-witte mensen gelooft? Of stigmatiseer ik dan?

Kijk, en dát is dus het probleem van dit land. Problemen liggen nooit aan deze witte heren. Nee, het is altijd de ander die bruin is. Ben je overvallen? Het is niet omdat de dader een psychopaat is, het is omdat hij bruin is. Heeft je Turkse vriendin je gedumpt? Het is omdat ze bruin is. Is er in dit land een racismeprobleem? Het is omdat er bruine mensen zijn. Het ligt allemaal, de godganse dag, aan de bruine en zwarte Nederlander.

Het verbaast mij dus ook niet dat de heer Kelder en Rutte beste maatjes zijn. De eerste Premier in onze moderne geschiedenis die helemaal niets wil doen aan racisme in dit land, en een brief als ‘Normaal Doen’ schrijft. Racisme? Dan moet je je maar invechten, gaan we helemaal niets aan doen. Ja hallo, racisme is niet onze verantwoordelijkheid, het is (wéér) de verantwoordelijkheid van de zwarte … As usual.

God verhoede dat we nog 4 jaar leiderschap krijgen van deze totaal onbekwame man.

Ik ben er zo ontzettend klaar mee. De hele godgeklaagde dag me in mijn eigen land te moeten verantwoorden voor de zelfbedachte problemen van medeburgers die zich verheven voelen boven een ander. Het type mens dat denkt het recht te hebben om te zeggen dat ‘je je moet aanpassen’, puur en alleen omdat je een kleurtje hebt. Mensen die denken meer recht van spreken te hebben omdat hun huid toevallig wat minder zonnebestendig is. En dat terwijl je hier beide potdorie geboren en getogen bent, terwijl je beide Nederlander bent. Sterker nog, soms zijn die types zo jong dat ze nog minder lang in dit land hebben geleefd dan ik. En nóg denken ze mij te kunnen vertellen wat de norm in dit land is. Puur en alleen omdat hun huid wat rossiger dan de mijne is? Ammehoela.