Teringvolk

Om Wilders van al te groot succes af te houden doen veel partijen een beetje aan moslim pesten. Zo probeert de regering al jaren onder een verdrag met Marokko uit te komen volgens hetwelk teruggekeerde migranten recht behouden op uitkeringen die net zo hoog zijn als in Nederland. Zij kregen immers ook geen korting toen ze premie en belasting betaalden. Nu wil ons land die uitkeringen toch verlagen, zogenaamd omdat het prijsniveau in Marokko veertig procent onder het Nederlandse zou liggen.

Een paar maanden terug leek alles in kannen en kruiken: Marokko boog het hoofd en Nederland maakte zich op die voormalige gastarbeiders eens een poepie te laten ruiken. Maar nu stelt de regering in Fez aanvullende eisen zodat de hele verlaging weer op losse schroeven staat. Dinsdagavond verscheen minister Lodewijk Asscher (PvdA, PvdA dus, PvdA!) in Nieuwsuur en verklaarde: “Het is bedoeld om in je levensonderhoud te voorzien. Voor een weduwe die helaas haar man verloren heeft om het leven voort te zetten. Het is niet bedoeld om verreweg de rijkste te zijn van de buren.” Met dat zalvende stemmetje van hem. 

Een dubbeltje mocht in een of ander berberdorpje eens een kwartje worden. De wereld zou toch instorten. En dan te bedenken dat de minister niet alleen een Kamermeerderheid maar ook een deel van de publieke opinie achter zich heeft als hij weet te voorkomen dat zo’n weduwe er wat knapper bij zit dan de buren. 

Soms sta ik op het punt te gaan walgen van dit benepen teringvolk met zijn klein- en naargeestigheid, zijn afgunst, zijn massa van kleine mannen,  je weet wel van:

Wij verzorgen onze medeburgers tegenwoordig best: Als je niet werkt krijg je achttien gulden premie; En nou zijn er heel veel slampampers die zijn liever lui dan moe Want die denken: nou die achttien pop, die neem ie! Ze schelden allemaal op patroon en kapitaal, En wie is weer de dupe van dat vrijheidsideaal?

Dat is de kleine man, de kleine burgerman, Zoo’n doodgewone man, met ’n confectiepakkie an, Zoo’n man met zoo een achttien gulden C en A-tje an, Zoo’n hongerlijer, zenuwlijer van een kleine man.

In 1929 zong Louis Davids dit voor het eerst. De zaal bleef verbijsterd zwijgen, toen het laatste couplet weerklonken had. Daarna pas zwol een daverend applaus aan. En sindsdien werd Davids tot vervelens toe aangeduid als “die grote kleine man”.

Rond diezelfde tijd kreeg het Wilhelmus voor het eerst officiële status maar Louis Davids  had het echte Nederlandse volkslied vertolkt. 

Misgunnen als levensideaal. 

Minister Asscher heeft dat met zijn weduwe, die niet te groots moet worden in het verre Marokko perfect verwoord. Straks doet ze nog een zijden hoofddoek om. 

Het is verleidelijk om deze gedachtegang te omarmen zoals Rutte dat doet met de aanbevelingen van de commissie Oosting maar dan ben je geen haar beter  dan Wilders. De meeste Nederlanders zijn anders. Ze bedoelen het goed. Ze demonstreren  niet massaal tegen  kleinzielige  patjepeeërs als Lodewijk Asscher, maar dat is begrijpelijk. Waarom zou je medeverantwoordelijkheid moeten dragen voor zijn woorden en daden omdat je een Nederlands paspoort met hem gemeen hebt? We hebben hier te maken met een radicale minderheid die het tegendeel verwoordt van het gedachtegoed waarvoor om zo te zeggen Willem van Oranje gestorven is: ruimdenkendheid. 

Als iemand de intelligentie, de geestkracht en het doorzettingsvermogen heeft om daar te gaan wonen waar je voor je  euro meer koopt dan in Nederland, zelfs bij de Lidl, dan heb je daar als in het moeras vastgezogen bewoner van dit kikkerland toch waardering voor. En als je nog een beetje dieper nadenkt en je rekentuig te voorschijn haalt en optelt wat dit allemaal aan Nederlandse zorgkosten gaat schelen, dan komt bovendien een zonnige gedachte naar boven: “Allebei de koning te rijk”. 

Met de meeste Nederlanders is dat ook zo. Zij gunnen een ander iets. Ze lopen lachend de zon tegemoet en laten de zwarte zwaddernelen zitten met boven zich het zurig regentje dat gestaag op hun paraplu neerdrupt. Op naar het licht!

Beluister dit opiniestuk hier  

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)