Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Tamana: het product van een monsterlijk uitzetbeleid

  •  
26-02-2015
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
52 keer bekeken
  •  
RTEmagicC_jinek.jpg
Hoe zwaar weegt een leugentje om bestwil in een situatie van leven of dood?
Het verhaal over de mishandeling van de uitgezette Afghaan Feda Amiri door Nederlandse marechaussees in het vliegtuig is waarschijnlijk ‘niet helemaal waar’, maar ‘onderdeel van een toneelstukje’, laat kunstenares Tinkebell weten vanuit Afghanistan in de Volkskrant. Met die uitspraak valt er een grijs doek over deze afschuwelijke asielzaak want Tamana zal samen met haar vader in de hoek van de liegende asielzoekers worden gezet. Maar is dat terecht of is deze 23-jarige jonge meid eerder het product geworden van het monsterlijke Nederlandse uitzetbeleid?
Tinkebell reisde naar Kabul om Tamana steun te bieden en nam een cameraman mee om de zoektocht te filmen voor een kunstproject. In Trouw zegt ze daarover:
Het is niet louter kunst wat ik hier doe, hoor. Ik ben hier allereerst naar toe gegaan omdat ik mijn vriendin Tamana wilde helpen, omdat ze hier in haar eentje naar toe was gegaan om haar uitgezette vader te zoeken. Maar alles wat ik doe kan een kunstproject worden, dat doe ik al vijftien jaar.”
Sinds Tamana in het nieuws is, leren we haar kennen als iedere andere dochter van een liefhebbende vader. Wat zou jij doen als je vader je na een verschrikkelijke uitzetprocedure (Feda werd zonder zijn medicijnen en telefoon uitgezet) wordt afgenomen? Je hebt hem niet eens een knuffel kunnen geven en dan blijkt hij ook nog eens spoorloos. Dan ga je hem zoeken natuurlijk. Logisch! En wat doe je vervolgens als je hem in verwarring en met pijn aantreft in een ziekenhuis in een land waar de bommen je om de oren vliegen? Dan wil je hem het liefst meenemen naar een veilige plek en die plek is voor deze 23-jarige jonge meid ‘thuis’. In dit geval Nederland.
Wie loog er nog meer? Ayaan, Mauro, Pasic Kortom, Tamana denkt niet anders dan ieder ander mens en vluchteling in nood. We kennen er nog meer, zoals Taïda Pasic, Mauro en Ayaan Hirshi Ali. Ook zij vertelden een leugentje voor eigen bestwil vanuit een benarde situatie en dat zouden alle mensen doen als ze zich onmenselijk behandeld voelen.
Uitzetzaken worden gedragen door de publieke opinie. En het jammere daaraan is dat wij hier in het westen ‘liegen’ zien als jokken over het jatten van een snoepje. Bij vluchten en uitzetting gaat het echter over leven of dood en daarmee worden de ‘leugens’ van uitgeprocedeerde asielzoekers in het westen bij voorbaat altijd volledig uit context geplaatst.
Uitzetting onmenselijkt Tamana laat ons weer eens zien waar mensen toe in staat zijn als ze door een onmenselijke wet worden tegengewerkt, daar worden deze mensen zelf minder menselijk van. De kans bestaat dat ze leugens verzinnen met de hoop op beter, want dat is nog het enige wat deze mensen hebben: hoop.
Jinek volgt Tamana al vanaf het begin op de voet en is begaan met haar zaak, maar haar gezicht van dinsdagavond sprak boekdelen. Ze belde live met Tamana in de uitzending. Daarin riep Tamana getuigen op zich te melden als ze iets van de mishandeling van haar vader hadden gezien. Met pijn en moeite en een bedenkelijk gezicht vroeg Jinek aan Tamana waarom ze denkt dat haar vader in het vliegtuig is mishandeld. En zo keek ik er ook naar. Er is niets pijnlijker dan kijken naar de laatste stuiptrekkingen van een slachtoffer dat al diep in het hart getroffen is.
1F-beleid en martelpraktijken Voordat Feda Amiri naar Nederland vluchtte met zijn gezin, werkte hij voor de Afghaanse politieorganisatie KhAd. Oud-medewerkers van deze organisatie worden door de Nederlandse overheid door de bank genomen gezien als folteraars. Ze zouden tijdens het regime betrokken zijn geweest bij martelpraktijken, want de organisatie zou eigen medewerkers daarvoor in een roulerend systeem hebben ingezet. Volgens Amnesty International en de UNHCR is dat laatste echter nooit bewezen, maar toch heeft justitie in het 1F-beleid vastgelegd dat asielaanvragers met een KhAd-achtergrond zonder pardon worden uitgezet. Nederland is het enige land dat dit beleid voert. Buurlanden in Europa treffen andere maatregelen.
Amiri beweert nooit betrokken geweest te zijn bij de gruwelijke martelpraktijken van de KhAd. Samen met 110.000 asielzoekers verkeert hij in hetzelfde schuitje. Sommigen van hen zijn zelfs met gevaar voor eigen leven teruggegaan naar Afghanistan om bewijzen te verzamelen voor hun onschuld, maar daar wilde de Nederlandse rechter niet naar kijken. Ze werden alsnog uitgezet.
Familie Karim Naast Amiri kennen we nog de Irakese familie Karim uit Dronten die ook vanwege het 1F-beleid is uitgezet. Documentairemaker Sinan Can volgde hen voor de serie ‘Uitgezet’ en trof hen aan in het levensgevaarlijke Kirkuk dat stelselmatig door bommen werd getroffen. De jongste van het gezin, Achmed, verveelt zich stierlijk, heeft geen vrienden en kan niet naar school en dat alles maakt hem met regelmaat depressief. Ook de toekomst van zijn zussen – die in Nederland bijna een opleiding hadden voltooid – valt in duigen, want één van hen dreigt te worden uitgehuwelijkt.
Een uitzetting is één grote ellende. Dat hebben we de afgelopen jaren wel geleerd en gezien. We zetten asielzoekers uit, maar monitoren nooit achteraf of deze mensen én kinderen eigenlijk wel goed terecht komen. Nils Muiznieks, lid van de Europese Commissie voor Mensenrechten spreekt in Uitgezet schande over deze gang van zaken. Het druist in tegen de rechten van de mens. Nederland laat tot nu toe weinig verbetering zien. Er worden nog steeds mensen en kinderen uitgezet en daarmee worden van nog meer dochters, zoons en andere kleine kinderen liegende Tamana’s en Mauro’s gemaakt.
Dit artikel verscheen eerder op NPO Journalistiek

Meer over:

politiek, opinie
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.