Olympische sporter, vier je triomf!

Op Twitter kwam ik een bericht tegen van Radio1-journalist Lammert de Bruin. Hij schreef: ‘als de Olympische sporters geen alcohol mogen, dan wordt het misschien tijd voor een Holland Spa Rood House…’ Het NOC*NSF heeft haar daadkracht getoond door ad hoc stelling in te nemen. “Het was een moeilijk besluit”, hoor ik verslaggevers op tv zeggen. Want hoe ga je om met de paradoxale benadering van topsport en drankgebruik, terwijl het Holland Heineken House nog ruikt naar de alcoholische victoriedampen, die opstegen na de onverwachte gouden medaille van Anna van der Breggen?

Het lijkt me inderdaad ook een lastig besluit. Maar vooral ook een te autoritair genomen beslissing die Nederland voor joker zet, op een moment dat het allemaal nog niet geheel naar wens loopt met de potentieel gehoopte Oranje successen. Het acute wegsturen van Yuri van Gelder – als een schooljongetje dat op kamp een slokje uit de fles van de meester snoepte, op zoek naar spanning en opererend uit experimentele nieuwsgierigheid – heeft dan ook veel weg van een verkrampt beleid, juist nu de Nederlandse sporters zo hard een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Het geeft een onnodige 1-0 achterstand, om maar even in sporttermen te schrijven, juist waar ‘we’ dit nu niet kunnen gebruiken.

Uiteraard begrijp ik dat de sportbond strikte (voorgeschreven?) regels hanteert. Maar soms lijkt de balans van deze opgelegde regels door te slaan naar het ongeloofwaardige. Dat een sporter, na het behalen van een finaleplaats, even stoom wil/moet afblazen is geen ongebruikelijk fenomeen en is zeer menselijk. In het verleden gebeurde dit al vaker. Denk bijvoorbeeld aan zwemster Ada Kok, die na haar successen op de Spelen van 1968 het Olympisch dorp en het bijbehorende Nederlandse ‘gevangenispersoneel’ ontvluchtte om het nachtleven van Mexico-Stad in te duiken voor de broodnodige afleiding en ontspanning. Het kwam haar op een berisping van de bond te staan, na terugkomst.

Dat ‘Lord of the (Olympic) Rings’, Yuri van Gelder, dit lot nu is beschoren, is erg treurig. Het waren immers zijn eerste Olympische Spelen, na vele mondiale successen aan de ringen en evenveel tegenslagen zowel binnen als buiten de turnzaal. Na een schorsing in 2009, waarin hij betrapt werd op het gebruik van cocaïne, volgde in 2010 een terugtrekking van deelname aan WK in Rotterdam. Zijn kwalificatie voor deze Olympische Spelen waren al een persoonlijk hoogtepuntje. Een gouden medaille zou een waardige bekroning van een turbulente carrière moeten zijn.

Het ‘moeten’ lijkt vooralsnog een boosdoener te zijn. Het Spartaanse regime om een wereldtopper te worden en te excelleren op het moment dat iedereen dat wil én van je verwacht, is haast onmenselijk. Want waar gepresteerd ‘moet’ worden, ‘moet’ ook ontspanning geboden worden. Dat dit in het Olympische dorp in de vorm van het Holland Heineken House geïnitieerd wordt is mooi. Successen mogen intern gevierd worden; geheel en al terecht. Maar dit HHH staat vanaf nu in de donkere paradox van de Nederlandse wil om topsport te bedrijven op mondiaal niveau en de druk van sponsoren – nota bene een biermerk, hoe sarcastisch wil je het hebben? – om net zo hard te scoren. Maar dan op commercieel gebied.

Misschien is het maar beter om een pas op de plaats te maken. Zo zou het voor een aantal sporters beter zijn om niet ruim van tevoren opgelegd te krijgen dat van ze wordt verwacht om Olympische medailles mee te nemen. De mediahype kan verlammend en tegengesteld werken. De druk moet reguleerbaar zijn en blijven. Sporters en hun land horen daarnaast niet het lachertje te worden van de Spelen, na een incident als dit. En verder hoop ik dat de ontlading van nationale aanstaande successen groots zal worden gevierd. Misschien even niet in het Holland Heineken House, waar inmiddels ook nog eens een virus lijkt rond te dwalen, maar op een plaats waar de desbetreffende sporter dit zelf graag zou willen. Wellicht voor de bond en de sponsoren wederom een ‘moeilijk besluit’ om zichzelf en hun eigen belangen even weg te cijferen, maar de sporters hebben het verdiend.