Mark Rutte en de grimas van de graaiers

Praten kan hij als de beste. Maar het zijn vooral gladde praatjes. Visie en gezag ontbreken bij onze joviale premier Mark Rutte. Terwijl er maatschappelijk draagvlak is voor een ambitieus klimaatbeleid, pakt het kabinet onder zijn leiding niet door. Het is vooral zijn eigen partij, de VVD, die op de rem trapt. Geen wonder, want in deze partij zitten veel mensen die gevestigde economische belangen behartigen en beschermen.

In de Tweede Kamer is een politieke meerderheid voor CO2-reductie van 55 procent. Maar in Parijs blijft Rutte steken op 40 procent reductie. Ook legt Nederland weinig geld op de mondiale tafel, terwijl juist arme landen de gevolgen voelen van de schade die vooral rijke landen als Nederland veroorzaken. Verder legt Rutte de bal bij het bedrijfsleven, terwijl de meeste ondernemers juist wachten op wetgeving en bindende afspraken. Kijk naar het Energieakkoord. Een gevoel van urgentie en een doorleefd besef van verantwoordelijkheid voor komende generaties? Ze ontbreken volledig.

Rutte doet een appèl op bedrijven, decentrale overheden, organisaties en consumenten. Logisch want ieders inbreng is noodzakelijk om klimaatverandering tegen te gaan. Maar wat is er nu makkelijker dan naar anderen te wijzen?

Eigenlijk herhaalt Rutte de bekende slogan uit de campagne waarmee de rijksoverheid in 1991 startte: ‘Een beter milieu begint bij jezelf’. Als mens levert Rutte misschien zijn aandeel. Wie weet. Het is alleen diep triest dat Rutte als premier van ons land niet thuis geeft en vooral naar anderen wijst. Zo komen we samen geen stap verder.

Met veel jovialiteit behartigt onze premier de belangen van het kapitaal. Rutte is voor mij definitief door het ijs gezakt. Zijn lachende gezicht doet me vooral denken aan de grimas van de graaiers.

Dit artikel staat ook op de website van Theo Brand