Leve de keizer van Europa!

Herman van Rompuy geldt als de president van Europa omdat hij formeel de hoogste functie bekleedt, maar dat is meer bij gebrek aan beter. Daarom wordt het tijd deze kwestie voor eens en altijd te regelen.

Hoe identificeren we die? Gelukkig hoeft Europa daaroor niet het wiel uit te vinden, want er bestaat een voorbeeld ter navolging. Maleisië is een federatie met dertien deelstaten. Aan het hoofd van acht daarvan staat geen gouverneur maar een sultan.

Elke vijf jaar bespreken deze monarchen onder elkaar wie de komende vijf jaar de opperkoning zal zijn van heel Maleisië, de Yang Dipertuan Agong. Zij slaan daarbij onwaardige figuren over evenals lieden die wel intelligent zijn, maar geen intellectueel en zo. Zo heeft Maleisië altijd een staatshoofd waarmee het voor de dag kan komen. Twintig jaar geleden ben ik nog eens in Kuala Lumpur bijna door de toenmalige Yang Dipertuan Agong en zijn cavalcade van de sokken gereden.

Dit systeem kan de Europese Unie overnemen. Alle republieken staan buiten spel. De gekroonde hoofden kiezen elke vijf jaar een keizer of een keizerin, die dan plechtig wordt ingehuldigd. We kunnen ervan uitgaan dat zij verstandig genoeg zijn om volstrekte idioten verre te houden van de troon.

Daarmee is een groot politiek probleem opgelost. Bovendien kun je met een keizer veel wereldwijde PR bedrijven, vooral als hij een soort Sissy aan zijn zijde heeft. Ik denk ook aan grote kroningsbals met het orkest van André Rieu, die wereldwijd worden uitgezonden.

Er zullen ongetwijfeld zuurpruimen bestaan die dit systeem ondemocratisch vinden of niet van deze tijd. Wellicht zijn die ook in de meerderheid. Dan zou gedacht kunnen worden aan het volgende initiatief. In de jaren zestig stelde mijn oude makker Kees Wagenaar, politicoloog, al eens voor om het erfelijk koningschap te vervangen door een kiesstelsel. Helemaal niet zo gek, want de keizers van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie en de koningen van Polen werden vroeger ook gekozen. Alleen wilde Kees de kandidaatsstelling beperken tot beroepsacteurs. Je zou dan een stembusstrijd krijgen tussen bijvoorbeeld Thom Hoffman en Carice van Houten. Til dat op Europees niveau en je krijgt in ieder geval een keizer of een keizerin die zich voor de camera weet te bewegen.

En daar gaat het tenslotte om.

Ik ben benieuwd aan welk stelsel de community van Joop de voorkeur geeft.

Volg Han ook op Twitter

Het laatste boek van Han van der Horst is: Nederland, de vaderlandse geschiedenis van de prehistorie tot nu