Waar een klein volk nog kleiner in kan zijn

Sinterklaas en zijn negerknechtjes zijn nog ver weg dus heeft ons volk van stoere Germanen en alles wat daar later bij kwam aan manmoedige bevolkingsgroepen een ander wereldschokkend onderwerp gevonden waarbij een mening op zijn plaats zou zijn. Kroonprinses Amalia gaat viraal. Deze knappe en goedgebouwde telg van een beeldschone en redelijk in gewicht jo-jo-ende dame en een rossige sportieve Hollander met op zijn 50ste nog lekkere appelwangetjes zou te dik zijn. Er wordt zelfs gesproken over obesitas.

Tegelijkertijd vliegen filmpjes over internet waarin de begrijpelijke zorg om pestende en postende pubers wordt uitgesproken. Gepest worden op cruciale leeftijd, zo weten velen met mij, kan twee kanten opgaan. Je keihard opstellen en er op beuken of je terugtrekken in depressie. In beide gevallen tekent (cyber-) pesten je voor het leven.

Even reëel fijne mensen. Hoe vaak lig jij niet in de clinch met je 13- jarige, aan het begin van de pubertijd staande, telg? Kun jij ze uit hun holletje trekken en hun hoodie afrukken teneinde naar de verjaardag van pakweg oma te gaan? Krijg jij ze mee naar de ‘gezellige’ etentjes bij vrienden? Wordt niet zelfs stiekem elke vakantie een klein beetje bedorven omdat puber totaal ongeïnteresseerd zit te gamen met 30 graden boven nul? En hoe vaak krijg je niet een snauw als je je eigen kind in het openbaar een knuffel geeft?

Deze puber, dit meisje dat tevoren echt niet heeft bedacht dat ze prinses wilde zijn en al helemaal niet om een dag lang aan den volke getoond te worden, gaat wel gewoon mee. Lacht en schudt handen. Doet een dansje, terwijl die van jou niet eens op een klassenavond uit haar of zijn plaat durft te gaan. Heel misschien met een paar shotjes of pilletjes wel, dat weet ik niet. Trekt zich niet terug als paps haar voor het oog van duizenden mensen even lief vastpakt. Poseert gewillig voor selfies terwijl zij het moet doen met het oude mobieltje van de koning. Staat in de schaduw van haar flamboyante moeder en iedere dochter weet hoe moeilijk dat is. Onder het oog van haar vast ook aan de tv geplakte vriendjes en vriendinnetjes doet ze dat wel allemaal. En ik denk niet dat haar zakgeld daarvoor verhoogd wordt want zo zitten papa en mama niet in elkaar.

Nog even over haar vermeende ‘dik’ zijn. Dat is ze dus niet. En ik kan het weten. Ik was op die leeftijd ook zo en die vormen bleven gelukkig. Gewoon een Hollandse vrouw in aanmaak met tieten en een kont. Stevige benen die de weelde kunnen dragen daaronder en lekkere wangen waar ik hoop veel in geknepen wordt door lieve jongens en haar ouders.

We zijn een klein volk. We willen wat te zeggen hebben in deze wereld. Zullen we ons dan eens groots opstellen in plaats van dat kleinzielige geleuter? Voor onze kinderen bijvoorbeeld?

Noot aan Amalia: Lieverd, als je dit leest weet dan dat je je geen moer aan moet trekken van het volk wat eens het jouwe zal zijn. Een volk dat niet voor tirannen zwicht maar zich wel laat leiden door geblondeerde kortzichtige oetlullen heeft niets over jou te zeggen. Jij straks wel over hen. Wees maar lief voor ze, ze zijn een beetje dom.