Het is vals en hypocriet om sekswerkers te veroordelen

De kranten bevatten dit weekend veel nieuws over beschuldigingen van misbruik in Brazilië. Het gaat om een pater en de directeur van een welzijnsstichting. De Volkskrant laat aan het slot van zijn bericht de vicevoorzitter van die stichting, Sander Visser ’t Hooft aan het woord. Hij wijst alle beschuldigingen af en zegt: ‘Dat moet je zien in de context van de Braziliaanse samenleving waarin veel lijfelijker met elkaar wordt omgegaan.’

Er zijn Afrikaanse landen waar mannen hand in hand over straat gaan. Op de Filipijnen of in Thailand is het doodnormaal als er een verschil van veertig jaar tussen liefdespartners zit. En moet je eens zien hoe men in Brazilië elkaar constant loopt te omarmen. Daar mogen wij wel eens wat van leren. Ook op Cuba kun je ervaren hoe de hele familie blij en gelukkig wordt van plotse verliefdheid tussen een zestiger en zo’n prachtig meisje. Je wordt als het ware door haar grootvader op de schouders geslagen en door haar grootmoeder op de koffie genood.

Kort samengevat: in al dat soort landen is er nog ruimte voor het seksueel experiment, waarbij men je ook als oudere toerist graag betrekt. In Nederland daarentegen word je meteen veroordeeld en aan de schandpaal genageld door een onheilig bondgenootschap van EO en feminisme. Geloof mij, al dit soort redeneringen zijn gebaseerd op zelfbedrog, onkunde, hypocrisie of een combinatie van alle drie.

Natuurlijk kan ware liefde opbloeien als een oprechte Frysk of een ronde Amsterdammer zo’n meisje of zo´n jongen uit de shit haalt maar in vrijwel alle gevallen is armoede de drijvende kracht. Die ouwe vent trekt je weg uit een kansloos leven. Hij kan een toekomst bieden aan je kind nu je door de familie het huis uit getrapt bent bijvoorbeeld.

Dubbele moraal De meeste ontwikkelingslanden kennen een aanzienlijk strengere moraal dan Noord-Europa. Zij hebben om zo te zeggen de seksuele revolutie van de jaren zestig niet tot veel minder meegemaakt dan wij. Een net Filipijns meisje uit de burgerij zal zonder trouwbelofte niet gauw seks hebben met een minnaar. Den de norm is nog steeds als maagd het huwelijk in gaan. Dat geldt ook voor Latijns Amerika.

Aan de andere kant hebben de armoede en de ongelijke sociaaleconomische omstandigheden voor veel ontworteling gezorgd. In de negentiende eeuw konden de dienstmeisjes in de grachtenhuizen maar moeilijk onder de attenties van de zoon des huizes uit. Werd zij zwanger, dan schopte de verontwaardigde werkgever haar zonder meer op straat. Bij de eigen familie was zij zelden nog welkom. Deze dubbele moraal is in de zogenaamd vrijgevochten landen van de Derde Wereld nog steeds schering en inslag. Ze komt overigens ook tot uiting in strenge bepalingen tegen  prostitutie, die dan door corrupte politie-agenten veelal wordt misbruikt voor chantage, het heffen van beschermingsgelden en het afdwingen van seks.

Steenrijke pasja De oppervlakkig waarnemende Europese toerist merkt dat zelden. Hij (en tegenwoordig ook zij)  laat zich verblinden door een een zeer uitgebreide seksindustrie, vaak met een prijsstelling die de gemiddelde vaderlandse kantoorbediende het gevoel geeft een steenrijke pasja te zijn. De meisjes en de jongens daar  hebben inderdaad taboes doorbroken, niet uit overtuiging maar uit nood.

Het is vals en hypocriet hen daarvoor te veroordelen zoals zovelen in hun eigen maatschappij doen maar het is net zo vals en hypocriet om hun nood gelijk te stellen aan seksuele bevrijding en een natuurlijke omgang met erotiek. Vraag je liever af hoe het toch komt dat willige vrouwen die je in Bangkok tegen het lijf loopt, zo vaak Lao zijn uit de provincie Isaan, toevallig de armste van het land.

Besef tegelijk dat je in de homoscene van Rio heel veel jongens aantreft die om hun geaardheid van huis en haard zijn verdreven. Verdreven dus. Denk niet dat die leuke travo’s in hun vaderland zo in ere worden gehouden.

In ontwikkelingslanden wemelt het van jongens en meisjes die zich financieel geen seksuele terughoudendheid kunnen veroorloven. Een centraal kenmerk van armoe is dat je nooit ‘nee’ kunt zeggen.

Voor het goede begrip: leve de interculturele, interetnische en grensoverschrijdende liefde tussen volwassen partners die vrij zijn om voor elkaar te kiezen. Respect voor mensen die met hun lichaam hun brood moeten verdienen. Veroordeel ze niet. Vervolg ze niet. Criminaliseer ze niet maar help hen bij hun strijd voor loon naar werk in een veilige omgeving.