Gunning viel door haar medisch-regentesk paternalisme

Wat ging er mis met Louise Gunning-Schepers, de gedroomde voorzitter van het College van Bestuur aan de UvA, vroegen velen zich de laatste weken af. Zoek grondig in haar cv, zou ik zeggen, en gebruik daarbij juist niet haar (voormalige) collega’s uit AMC, UvA en SER of kennissen uit de PvdA als eerste bron. Regenten onder elkaar, immers.

Wie echt zoekt, vindt dat het bij Gunning-Schepers niet alleen om een topdown technocratenstijl ging, en niet zozeer om een wetenschapper met weinig inlevingsvermogen of het bekijken van de wereld vanuit de buitenplaats Leeuwenburg aan de Vecht. Neen, de affaire van de sneuvelende Amsterdamse CvB-voorzitter doet sterk denken aan die van de ‘sneuvelende’ staatssecretaris uit 2011.

Op 2 november 2011 was VWS-staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten-Hyllner te gast bij de Tweede Kamercommissie die over het persoonsgebonden budget sprak. Toen de commissievoorzitter haar betoog onderbrak om de publieke tribune tot stilte te manen, gebeurde er iets uiterst merkwaardigs. We konden zien hoe de staatssecretaris de hand op de mond van de voorzitter legde en horen wat ze zei: ‘Mag ik zelf bepalen of ik afgeleid word?’ Natuurlijk mag ze dat niet en toen de voorzitter daarnaar verwees, zagen we nog iets merkwaardigs. De staatssecretaris sloeg haar ogen ten hemel en vouwde haar handen in gebed (vlak voor haar beëdiging was ze CDA-lid geworden).

Deze Veldhuijzen van Zanten-Hyllner viel uit haar politieke rol terug in die van de ‘dokter’ die weet wat het beste is voor de patiënt. Ze sprak ook wel eens leden van de Vaste Kamercommissie VWS aan als ‘meisjes’. Dit type arts is als bestuurder de spreekwoordelijke paternalistische regent.

Vlak nadat het Maagdenhuis was bezet, hoorden de luisteraars van Radio 1 een assembly aldaar op arrogante en denigrerende wijze beschrijven door de voorzitter van het CvB, mevrouw Gunning-Schepers. Misschien niet de belichaming van het kwaad, maar toch wel van het regenteske paternalisme.

Dat kan toch niet dezelfde zijn als de Louise Gunning die vorig jaar als een gedoodverfde wethouder voor de PvdA werd genoemd?  Ze was het toch, en verdomd, ze heeft een vergelijkbaar medisch verleden met dat van Veldhuijzen van Zanten-Hyllner. Wekenlang moest Gunning-Schepers vervolgens zwijgen en hoorden we in haar plaats een ambtenaar, het hoofd corporate communicatie en woordvoerder van het CvB, Yasha Lange. Poeslief en positief, maar hij is niet degene die besluiten neemt.

Op 13 april was ze opeens weer helemaal terug op Radio 1. Tamelijk levendig beantwoordde ze de vragen over de Maagdenhuisontruiming van de zaterdag daarvoor. Vragen die ze met Lange en zijn mensen eindeloos leek te hebben geoefend. Helaas begon ze elke nieuwe zin met een ferm ‘Nou’.

Wanneer ook de directe omgeving van een leidinggevende inziet dat ferme taal slechts de eigen onzekerheid moet camoufleren, dan zijn – volgens de kanarieboekjes en Ben Tiggelaar – de dagen geteld. Vijf waren er dat voor Gunning-Schepers. Want gelukkig werkt het medisch-regentesk paternalisme tegenwoordig bij studenten en docenten alleen nog contraproductief. Veldhuijzen van Zanten-Hyllner moest niet meteen aftreden, maar werd op het CDA-partijkantoor alvast uit de kaartenbak verwijderd.

Gunning-Schepers is ook kroonlid van de SER en tal van raden van toezicht. Lid van het befaamde old boys and girls network. Kijken wat dat met de kaartenbak gaat doen.

Want ook daar begint het te dagen dat de dokter niet altijd beter weet wat goed is voor de cliënt.