En nu de erfbelasting nog

Krijgen we ook hogere erfbelasting, nu we verplichte donorregistratie hebben? Het een is immers het economische verlengstuk van het ander: ze gaan allebei uit van het verlichte principe dat dood nou eenmaal dood is. Daarna is er geen ‘jouw’ meer, dus mogen jouw middelen voor het algemeen belang ingezet worden.

Helaas is het antwoord op die vraag: nee, natuurlijk niet. Er is geen meerderheid in de Kamer voor het verhogen van de erfbelasting. D66 zou nooit instemmen met zo’n belastingverhoging, om nog maar te zwijgen van die paar VVD’ers, die cruciaal waren om de donorregistratie er doorheen te krijgen.

Hier is een les uit te trekken: de Nederlandse elite is sociaal-cultureel links maar sociaal-economisch rechts. Donorschap en homohuwelijk zijn voor de Tweede Kamer OK, maar het afschaffen van belastingparadijs Nederland en het verhogen van de erfbelasting niet.

Er is iemand die flink profiteert van dit feit, en dat is Wilders. Zijn achterban heeft precies de omgekeerde voorkeuren als de Tweede Kamer: ze zijn sociaaleconomisch links en sociaalcultureel rechts. Ze hebben niets met homorechten of met vreemdelingen, maar ze willen wel graag een verzorgingsstaat, hoewel alleen voor mensen met hetzelfde kleurtje als zij.

Wilders gebruikt die kloof om zichzelf voortdurend als de buitenstaander te presenteren. Hij doet dat vooral op de culturele punten. Hij is niet alleen tegen de islam, maar ook tegen Europa, en tegen de kunstenaars.

Daar is een simpele reden voor: Wilders is zelf zo economisch rechts als de pest. Wie naar zijn onafhankelijkheidsverklaring kijkt, ziet een klassiek rechts programma. Natuurlijk is dat later voor de bühne bijgesteld, maar wie naar Wilders stemgedrag kijkt ziet dat hij niks veranderd is. Daarom is het voor hem goed als vooral het culturele conflict flink benadrukt wordt. Daar vallen zijn eigen voorkeuren en die van zijn achterban samen, en daar kan hij dus op scoren.

Wie het Wilders lastig wil maken, moet dus niet op cultureel terrein verdedigen – dat win je nooit – maar op economisch terrein aanvallen. Daar staat zijn eigen standpunt veel dichter bij dat van de elite, en is hij dus kwetsbaar in zijn rol als anti-establishmentfiguur.