Een gebakken-lucht-ballon van de PVV

PVV-Kamerlid Sietse Fritsma liet vorige week weten een bij voorbaat kansloze motie in te willen dienen: de PVV wil zo snel als maar kan uit het internationaal vluchtelingenverdrag stappen. De motie heeft hij intussen ingediend en de Tweede Kamer stemt er dinsdag over.

Oud-IND’er Fritsma weet natuurlijk wel dat:

a) er geen meerderheid in de Tweede Kamer te vinden is voor opzegging van het Vluchtelingenverdrag uit 1951 en b) de Nederlandse gebondenheid aan het Vluchtelingenverdrag niet vervalt met opzegging van dat verdrag.

Fritsma hanteert de gebruikelijke onderbouwing van dergelijke voorstellen, te weten dat vluchtelingen in de regio moeten worden opgevangen en dat landen dat nu niet doen. Maar dit klopt niet helemaal. Dat de Golfstaten liever geld uitgeven om Syrische vluchtelingen in buurlanden van Syrië op te vangen staat vast. Dat er wel degelijk sprake is van massale opvang in de regio staat ook vast. Dat is in het geval van andere vluchtelingenstromen als gevolg van gewelddadige conflicten niet anders. Een relatief kleine minderheid zoekt bescherming in Europa.

Asiel De UNHCR is na de Tweede Oorlog opgericht om slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in Europa te helpen. Dit mandaat is later uitgebreid naar mensen die slachtoffer werden van vervolging na 1951 en ook buiten Europa. Door aanvaarding van het Protocol van New York in 1967 accepteerden de meeste aangesloten landen, waaronder Nederland, de uitbreiding van de geografische werking van het Vluchtelingenverdrag. Dit heeft tot gevolg dat jaarlijks ruim 10.000 personen de Nederlandse staat om asiel vragen.

Omdat het aantal personen dat in Europa asiel aanvroeg in de jaren ’90 enorm toenam (als gevolg van internationale en binnenlandse conflicten in onder andere Joegoslavië, Rwanda, DR Congo, Afghanistan, Irak, Sierra Leone en Liberia en als gevolg van de val van de Berlijnse muur en de betere reismogelijkheden), besloten de EU-lidstaten in 1999 dat dit probleem om een gezamenlijk Europees asielbeleid vroeg. Sindsdien heeft de EU met instemming van haar lidstaten diverse verordeningen en richtlijnen vastgesteld om eenheid in de behandeling van asielaanvragen te brengen.

De regels Zo is er een verordening die regelt welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielaanvraag, is er een richtlijn die minimumeisen stelt aan asielprocedures en is er de Definitierichtlijn die minimale normen vaststelt om vluchtelingen of andere personen bescherming te bieden. Deze richtlijn is al omgezet in nationale wet- en regelgeving. Dat houdt in dat lidstaten bescherming moeten bieden aan personen waarvan is vastgesteld dat zij vluchteling zijn in de zin van het Vluchtelingenverdrag.

Daarnaast regelt deze richtlijn het bieden van subsidiaire bescherming aan personen die weliswaar geen vluchteling zijn in de zin van het Vluchtelingenverdrag, maar die niettemin een reëel gevaar voor lijf en leden lopen als ze zouden moeten terugkeren naar hun land van herkomst. Dit is in strijd met artikel 3 van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) en ook deze grond voor het verlenen van asiel staat in onze Vreemdelingenwet. Nederland is partij bij het EVRM.

Gebakken lucht Hoewel de PVV ook wil dat Nederland uit de EU stapt en het EVRM opzegt, weet Fritsma dat dit niet zal gebeuren. Met andere woorden, linksom of rechtsom, Nederland is gebonden aan de verplichtingen van het Vluchtelingenverdrag. Nog afgezien van het signaal dat uitgaat van opzegging van dit verdrag (wat de PVV natuurlijk niet interesseert), heeft het niet het door Fritsma beoogde effect en kunnen asielzoekers dezelfde rechten op bescherming ontlenen aan het EU-recht en het EVRM. De PVV liet weer eens een gebakkenluchtballon op. Volg Gerdjan Kipping ook op Twitter