Dring niet aan op een snelle Brexit

Met het vertrek van Nigel Farage barst ook in de UKIP een strijd om het leiderschap los. Nu heerst alleen nog maar bij de Britse liberalen interne rust maar die partij kan na de afstraffing voor de deelname aan het vorige kabinet  Cameron geen deuk meer in een pakje boter slaan. De strijd draagt smerige karaktertrekken. De manier waarop het Labour-establishment in het parlement de kandidaat van de gewone leden alsnog onderuit wil halen, is niet alleen stijlloos maar kan ook leiden tot tot een splitsing van de partij. Tenminste als Jeremy Corbyn zich niet willoos naar de slachtbank laat leiden. En als dat wel zo is, heeft geen van de Labour-parlementsleden het politieke of morele gezag om de partij naar een overwinning te leiden.

Bij de conservatieven kunnen ze er ook wat van zoals blijkt uit een artikel in de Daily Telegraph waarin backstabber Michael Grove door zijn partijgenoot Ben Wallace  wordt neergezet als een loslippig drankorgel aan wie de staatsgeheimen nooit mogen worden toevertrouwd.

Tegelijkertijd doemen de eerste contouren op van de werkelijkheid waar de brexiteers zo enthousiast voor hebben getekend. Minister van Financiën George Osborne wil de EU beconcurreren door de corporation tax op grote bedrijven terug te brengen van twintig tot beneden de vijftien procent. Skynews rekende voor dat dit de Britse schatkist een miljard of tien per jaar gaat kosten. Daarmee wordt duidelijk waar de EU-contributies, die het Verenigd Koninkrijk straks uitspaart, naar toe gaan. Niet naar de gezondheidszorg.

Dit is een reden te meer voor de Europese Unie om niet aan te dringen op een snelle Brexit. Er is op het moment niemand in de Britse politiek die het gezag heeft om namens het hele Verenigd Koninkrijk onderhandelingen te voeren. Daarvoor is een regering nodig met een stevige meerderheid in het parlement en brede steun bij de publieke opinie. Anders kan er geen werkbaar resultaat uit tevoorschijn komen dat de Europese Unie en Groot-Brittannië de kans geeft om elk hun eigen weg te gaan.

En dan zijn nog niet eens de afscheidingsbewegingen aan de andere kant van de Noordzee in aanmerking genomen. De kans dat over vijf jaar een onafhankelijk Schotland bij de EU op de stoep staat is niet gering. In Noord-Ierland worden oude wonden weer opengereten als de remain-meerderheid voor aansluiting bij de Ierse Republiek gaat, terwijl de protestanten zich daartegen zullen verdedigen  met hand, tand en de wapens die nu nog in kisten begraven liggen of verstopt op zolders.

Laat die Britten maar betijen. Geef ze de kans eerst hun eigen zaakjes in orde te brengen voor ze hun abonnement schriftelijk opzeggen.

Haastige spoed is zelden goed.