Donald Trump, de grap waar niemand meer om durft te lachen

Donald Trump is een racist , een oplichter en een gevaarlijke egomaan. Dat zijn geen meningen meer, maar feiten. De man die op dit moment bijna evenveel kans maakt om president van de Verenigde Staten te worden als de meest gekwalificeerde kandidaat die het land ooit gehad heeft, weigerde appartementen te verhuren aan zwarte Amerikanen , retweette herhaaldelijk neonazi’s , verkocht mensen waardeloze diploma’s van zijn nepuniversiteit en liegt over zo’n beetje alles wat hij ooit gezegd of gedaan heeft. Hij mag dan memevriendelijk haar en een extreem ‘punchable’ voorkomen hebben, maar ondertussen is mij,  de vele hilarische tweets ten spijt , het lachen wel vergaan.

Staatsgevaarlijk Het is dus niet raar dat mensen bang zijn. Hij heeft meermaals duidelijk gemaakt wat vrouwen , moslims , hispanic Amerikanen en Afro-Amerikanen van hem kunnen verwachten, namelijk hoon en discriminatie. Hij zou de ‘last stand’ van de ooit almachtige witte man vertegenwoordigen, maar veel van hen moeten ook niets van hem hebben. The Washington Post, toch niet bepaald bekend om haar softe linkse ideeën, heeft voor het eerst in de geschiedenis nog voor de generale verkiezingen goed en wel onderweg zijn stelling genomen tegen een kandidaat. Niet vóór Hillary Clinton, maar tegen een man die zij als staatsgevaarlijk beschouwen, Donald Trump.

The Art of the Deal, het boek dat zijn mythische status als gewiekste zakenman lanceerde, werd geschreven door iemand die zich nu kapotschaamt dat hij met een figuur als Trump de geschiedenisboeken in moet. Ook hij vreest voor een toekomst onder Trump. Met reden, geeft Trump zelf al aan in zijn angstaanjagende conventiespeech , uitgesproken op een evenement dat voornamelijk uitblonk in lelijkheid. Onder de gewaardeerde VIP-gasten bevonden zich vrouwenhatende internetstalkers , verkrachtingspromotors , witte supremacisten , pianoliggende dildovrezers en Geert Wilders. Een journalist is letterlijk in huilen uitgebarsten bij het zien van zoveel haat op één plek.

Entertainment Al het bovenstaande is geenszins een geheim. Toch maakt Trump een goede kans. Waarom? Omdat zijn opponent een vrouw is. Omdat racisme. Omdat vergrijzing. Omdat veel mensen hem stiekem wel amusant vinden en de rechten van hun medemens minder belangrijk dan de kans op entertainment.

En omdat Trump lak heeft aan de waarheid, aan principes, aan wat hij vijf minuten geleden nog bij hoog en bij laag beweerde, komt hij overal mee weg. Zaterdagavond verweet hij de Democraten dat zij de campagne van Sanders gedwarsboomd zouden hebben. Iets dat zijn eigen partij nota bene tot het allerlaatste moment geprobeerd heeft bij hem te doen. Hij beweert dat hij opkomt voor LHBTQ’s, terwijl hij zijn ticket deelt met zo’n beetje de grootste homohater op het westelijk halfrond.

Pocahontas Op de avond dat Hillary Clinton haar (overigens zeer geschikte ) vice-president bekend maakte, twitterde Trump een sneer naar Elisabeth Warren , de vrouw die het niet werd. Hij noemde haar Pocahontas, omdat ze ergens heel in de verte Native-American voorouders heeft. Is dat het gedrag van een wereldleider? Nee, het is het gedrag van een rancuneuze narcist. Dat weet ook Bernie Sanders, die daarom gezworen heeft alles in zijn macht te doen om te voorkomen dat deze man president wordt.

De beschrijving hierboven gaat om één man, maar wat hem gevaarlijk maakt is waar hij voor staat: extreemrechts. Met het pessimisme en xenofobie als belangrijkste politieke wapens. En die beweging duwt momenteel de hele westerse wereld naar een plek waar we al eerder zijn geweest en zworen nooit naar terug te keren.