Dijsselbloems domme, domme dansje

Jeroen Dijsselbloem, anders zo’n stijve hark, maakte een dansje toen hij woensdagmiddag de Tweede Kamer betrad. Het was de arrogantie van de macht in optima forma, want hij wist wat er stond te gebeuren. Ze gingen met zijn allen Thierry Baudet lekker laten lullen. Met lege handen zou hij afdruipen. Zijn voorstel om een parlementaire enquete naar de wordingsgeschiedenis van de euro te houden maakte geen enkele kans. Daar zouden PvdA, CDA, VVD en D66 met elkaar voor zorgen. Dat stond van te voren vast.

Thierry Baudet stond niet alleen voor het front van deze partijen. Hij had de handtekeningen van veertigduizend kiezers verzameld om de bespreking van zijn voorstel om een enquete te houden af te dwingen. Namens hen schetste hij in de vergaderzaal van de Tweede Kamer de zwarte legende, zoals die in uiterst rechtse kring over de euro leeft. Elitepolitici hebben de euro Europa in gerommeld zonder zich te bekommeren om de risico’s. Vervolgens heeft deze munteenheid alleen maar schade aangericht, vooral in de portemonnees van Nederlanders en Duitsers, want die zijn leeggehaald om de frivole knoflook- en olijfolie liefhebbers in het zuiden het ene cadeau na het andere te geven. Daar is dan die prachtige gave gulden voor opgegeven!

Het is zeer de vraag of die zwarte legende veel elementen van waarheid bevat. Heeft de euro inderdaad uitsluitend kwaad gesticht of valt de balans uiteindelijk positief uit? Wat zou er bijvoorbeeld met Nederland gebeurd zijn als het in 2008 met eigen munt de opgezwollen banken had moeten redden? Is de euro nadelig of juist gunstig geweest voor onze export? Zou een al dan niet aan de mark gekoppelde gulden ons land niet tot een duurte-eiland hebben gemaakt? Kijk naar de schade die de Zwitsers lijden vanwege hun peperdure frank.

Dit alles neemt niet weg dat bij een substantieel deel van de Nederlanders een diep wantrouwen bestaat jegens de euro. Omdat verifieerbare feiten niet op tafel liggen, moeten zij afgaan op hun gevoel, op geruchten, op verhalen, of op legendes. En bij de voorstanders is het eigenlijk niet veel anders. Hun hooglied contrasteert scherp met de armoede waartoe bijvoorbeeld Griekenland veroordeeld is. Komt dat door de euro? Of komt het door de deurwaarders mentaliteit van de noordelijke landen? Die hun eigen banken uit de wind houden, ondanks het feit dat ook iemand die frivool grote sommen uitleent aan sukkelaars net zo goed op de blaren hoort te zitten als die insolvent blijken?

Dan zou een enquête, die waarheid en verdichting van elkaar scheidt, veel kou uit de lucht kunnen halen en de grondslag vormen voor een politieke discussie die is gebaseerd op feiten in plaats van aannames en ideologische dogma’s. PvdA, CDA, D66 en VVD durfden dat niet aan. Hun woordvoerders maakten korte metten met het voorstel. In  bijna beledigende bewoordingen wezen zij Baudet de deur.  De D66-man sprak zelfs van misbruik van het instrument enquete.

Zo misten de grote partijen een kans om iets van het zo geschonden vertrouwen in de politiek te herstellen. Thierry Baudet heeft garen gesponnen bij de manier waarop hij werd afgeserveerd. Wat bedoeld was als de vernedering van een zelfingenomen praatjesmaker, zal de solide kern worden van zijn verkiezingscampagne die hij samen met makker Theo Hiddema zal voeren. Dat geschenk is hen gratis en voor niks gegeven. Hij kan nu immers beweren dat de politiek, de elite, of hoe hij het ook zal noemen, geen verweer had tegen zijn betoog en hem daarom met een nauwelijks gemotiveerd ‘njet’ aan de dijk zette.

Dijsselbloems dansje was de opmaat tot dit alles, Dijsselbloems domme, domme  dansje. Wat heeft die man met een paar speelse bewegingen zijn eigen partij en het aanzien van de  politiek weten te schaden.