Beter onderwijs door einde megaklas

De situatie op een groeiend aantal scholen in Nederland begint steeds meer op een megastal te lijken. Klassen raken vol, te vol. Onze kinderen brengen daarin dagelijks vele uren door. Sommige docenten hebben nu al te maken met klassen van meer dan dertig kinderen, waarin sommigen, bijvoorbeeld vanwege ADHD of dyslexie, extra aandacht nodig hebben.

Een megaklas dus.

Nu heb ik veel vertrouwen in docenten. Ik denk dat zij tot veel in staat zijn, maar met zo’n klassenomvang lukt het zelfs de beste docent niet meer om elk kind het onderwijs te geven dat het verdient. Om toch het hoofd boven water te houden moet een docent ongelofelijk veel energie in zo’n grote klas steken, waardoor de werkdruk soms te groot wordt. Met zulke verwachtingen is niet raar dat het docentschap niet bovenaan het verlanglijstje staat van jongeren die een studie gaan kiezen. Terwijl we de komende jaren veel nieuwe docenten nodig hebben.

In het passend onderwijs is het uitzicht niet veel beter: ook daar groeien de klassen. Een beroerde situatie dus, waarin docenten onder druk staan, leerlingen snel afgeleid raken en slecht begeleid worden. Vooral de kinderen die een extra zetje nodig hebben dreigen het niet te halen.

Ik vind dat we een andere kant uit moeten. Weg van de groeiende klassen, naar een toekomst waarin schoolklassen kleiner en beter worden. Om de docenten een handje te helpen, maar vooral omdat onze jeugd beter verdient. In de jaren ’50 en ’60 waren klassen van meer dan dertig kinderen geen uitzondering. Onder de Paarse kabinetten in de jaren ’90 hebben we de gemiddelde klasgrootte flink terug kunnen dringen, waardoor docenten elk kind weer de verdiende aandacht konden geven. Scholen moeten nu door het Kunduzpakket weer gaan bezuinigen, waardoor klassen groter gaan worden. Een kleine klas is nu eenmaal duurder dan een grote.

Omdat ik geloof dat elke generatie de wens maar ook de plicht heeft om het leven beter te maken voor de volgende generatie, sta ik voor kleinere klassen dan die waarin de kinderen van 45 jaar geleden zaten. Dat is een kwestie van geld, maar nog veel meer een kwestie van politieke wil.

De Partij van de Arbeid wil dat scholen een maximum aantal leerlingen in een klas kunnen opnemen. Ook willen we dat een school voldoende docenten heeft om dat te kunnen realiseren. Door het schrappen van de bezuiniging op lerarensalarissen en het garanderen van een werkbare klassenomvang hopen we zoveel jongeren te interesseren in het docentenvak, dat deze ambitie haalbaar is.

Als we dat samen waarmaken, krijgen onze kinderen vanaf het begin het onderwijs waarmee ze zijn voorbereid op een veeleisende kenniseconomie. Dan zal er in Nederland geen megaklas meer te vinden zijn.