Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

5 mei: vieren of niet?

  •  
05-05-2015
  •  
leestijd 3 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Kan ik de 'vrijheid' in Nederland vieren, terwijl het land en het continent waar ik vandaan kom, de geur van vrijheid niet eens kan ruiken?
Vandaag vieren wij ‘de vrijheid’ in Nederland. Heb ik reden genoeg om mijzelf te beschouwen als iemand die ‘vrij’ is? Als ambassadeur van de Afrikaanse renaissance in Nederland lijkt het mij verstandig om mijn notie van vrijheid vanuit een kritisch perspectief te belichten. Wees gewaarschuwd, want het continent dat iedereen ‘opkomend’ noemt, wordt gekenmerkt door dubbelzinnigheid.
Zeg het maar: kan ik de ‘vrijheid’ in Nederland vieren, terwijl het land en het continent waar ik vandaan kom, de geur van vrijheid niet eens kan ruiken?
Mijn verhaal is niet uniek. Duizenden Afrikaanse jongeren hebben ervoor gekozen in Nederland veilige havens op te bouwen. Dat gaat niet zonder slag en stoot. Zo wordt er vreemd van opgekeken Afrikanen op westerse universiteiten te zien, terwijl onze kans van slagen op de arbeidsmarkt empirisch gezien kleiner is ten opzichte van onze autochtone medeburgers, ondanks onze behaalde diploma’s en titels.
Afropolitan Toch geven wij het niet op. Zo laat een recente studie zien dat de Afrikaanse jongeren de beste academische prestaties in de VS behalen onder migrantenstudenten. Een soortgelijk onderzoek kennen wij niet in Nederland of Europa, maar mijn omgeving leert dat Afrikaanse jongeren goed presteren en hun weg op de arbeidsmarkt weten te vinden. Wij worden opgevoed met de houding dat de toekomst in onze handen ligt. Door onze positieve houding komen wij met termen als ‘Afropolitan’. Met zulke termen willen wij laten zien dat wij Afrikaanse roots hebben en trots zijn op Afrika, maar tegelijkertijd een positie in de wereld kennen zonder geografische grenzen of beperkingen. Hybridiseren is onze religie. Wij luisteren naar muziek uit Ivoorkust en wij gaan naar conferenties en op vakanties met vrienden in New York en Pretoria. Onze geliefden komen uit Oslo, Yaoundé of Paramaribo.
Maar achter deze positieve afropolitische mindset schuilt een groot gevaar. Want wat bedoelen we nou met ‘Africa is rising’ of ‘Africa on the move’? Gaat het er om dat Afrika een dynamisch demografische samenstelling kent met een grote jongerenpopulatie? Benoemen wij ook het feit dat sommige van deze jongeren koste wat kost het continent willen verlaten op zoek naar een beter bestaan in Europa of de VS, omdat ze geen werk of veiligheid kennen bijvoorbeeld? Brain drain is een feit geworden.
Dubbelzinnigheid en Identiteitscrisis Het continent dat iedereen opkomend noemt leidt onder een enorme identiteitscrisis, die gekenmerkt wordt door dubbelzinnigheid. Terwijl jongeren in Afrika wanhopig of hoopvol hunkeren naar een westerse vorm van democratie, worden hun landen en gedachten gevormd door geïmporteerde religies en ideologieën die hen homofobie en 
Daarnaast kent de Afrikaanse diaspora geen thuis. Het gecreëerde Afropolitische universum is een toevluchtsoord geworden, wat betekent dat de Afrikaanse diaspora niet in Nederland en ook niet op het Afrikaanse continent een thuis heeft. Terwijl zij in de diaspora onder het mom van deze afropolitische mindset trots zijn een wereldburger te zijn en zich zowel in Afrika als in Nederland thuis voelen, lijken zij blind te zijn voor vraagstukken zoals landroof.
Uitgebreide data zoals die van landmatrix.org laten zien dat internationale bedrijven en overheden miljoenen hectares aan grond op het Afrikaanse continent overnemen en dat lokale bewoners er vaak de dupe van worden. Dit werd door Oxfam in 2011 gedocumenteerd.
Vieren of niet? Moet ik vieren dat ik vredig in Nederland kan studeren, terwijl duizenden Afrikaanse migranten in de Middellandse zee verdrinken en de kans mislopen om in vrijheid en vrede te leven? Moet ik vrijheid vieren, terwijl Afrika meer geld uitgeeft buiten het continent dan investeert in het eigen continent? Het stabiele leven dat Nederland ons biedt, zou niet de basis moeten zijn om vrijheid te definiëren. Hoe positief we ook willen of mogen zijn, Afrika verdient een veel genuanceerder discours dan de eenzijdige positieve analyses. Ik kies er voor om vandaag geen vrijheid te vieren, maar te bidden voor het verloren continent dat sommigen opkomend noemen. Ik hoop dat iedereen mijn gebed begrijpt. Maar, wie is bereid om met mij dit gebed te doen?
Dit stuk verscheen eerder op de site van Het African Young Professional Network (AYP)

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.