'Fuck! Daar heb je Kevin Wevers weer'

Steeds vaker wordt de rechter ingeschakeld om te bemiddelen na gemeentelijk gepruts met de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Het gevolg is dat de ene na de andere gemeente wordt teruggefloten wegens het onterecht korten op huishoudelijke hulp van hulpbehoevenden. Een van de juristen met een groot aandeel in deze overwinningen is de 26-jarige Kevin Wevers.

‘Het is gekkenhuis. Ik word platgebeld,’ zei Wevers in september al in een interview met De Gelderlander. ‘Veel gemeenten leggen de uitspraken naast zich neer. Ze trekken zich niets van de rechter aan en gaan gewoon door. Dat is lekker procederen zo.’

Het is er voor Wevers inmiddels niet rustiger op geworden. Als jurist specialiseerde hij zich in de Wmo, nadat hij na zijn studie zelf te maken kreeg met de grillen van de sociale dienst. Hij vond niet direct werk en werd door een ambtenaar van de “soos” in een re-integratietraject geplaatst. Volgens de betreffende ambtenaar kon Wevers uitstekend re-integreren in de arbeidsmarkt door hele dagen in een grote hal blaadjes van kunstbloemen uit te vouwen. 

Wevers dacht daar zelf heel anders over. Volgens hem bracht het geestdodende werk als blaadjesvouwer hem op geen enkele manier dichter bij een betaalde baan en dus besloot hij de gemeente te bestrijden met dat waar hij voor geleerd heeft: het recht. Wever wist succesvol aan te tonen dat hetgeen de gemeente Aalten van hem verlangde, in strijd was met de wet. De gemeente Aalten was het op een gegeven moment zat en liet Wevers verder met rust. Wevers verdiepte zich verder in de wet en probeerde daarna nog bij diverse gemeenten in de regio te solliciteren, maar daar zat niemand op hem te wachten. 

Gelukkig voor de jonge jurist waren er meer dan genoeg mensen die zijn diensten wel konden gebruiken. Gemeenten misbruiken massaal de Wmo om hulpbehoevenden af te knijpen van de hulp die ze zo hard nodig hebben. Sinds Wevers besloot om dan maar als zelfstandig jurist op dit gebied aan de slag te gaan, weten steeds meer ouderen die door onrechtmatige gemeentelijk besluiten in de knoop komen, hem te vinden. 

Wevers: ‘Ik neem het graag op voor de underdog. Tijdens mijn studie nam ik het al op tegen onze huisbaas die veel te hoge woekerprijzen rekende en zich echt gedroeg als een huisjesmelker. En later nam ik het op tegen de gemeente Aalten die de bijstandswet verkeerd hanteerde.’ 

Volgens een artikel in de Volkskrant deze week mag Wevers zich inmiddels jurist van ruim driehonderd ouderen noemen. En een succesvolle bovendien. Wevers verloor nog geen zaak tegen een gemeente. Op een enkel gelijkspel na – tegen de gemeente Bronckhorst – won hij alles. 

Inmiddels heeft Wevers, die nog gewoon bij zijn ouders woont, een luxe Jaguar voor de deur staan. Op kosten van de gemeenten waar hij mee in gevecht gaat. Die gemeenten betalen namelijk hun eigen verzet via de wettelijk geregelde proceskostenvergoeding voor de gedupeerden. Dat bedrag loopt op tot wel duizend euro per cliënt. ‘Veel gemeenten leggen de uitspraken naast zich neer,’ zegt Wevers. ‘Ze trekken zich niets van de rechter aan en gaan gewoon door. Dat is lekker procederen zo.’