Amnesty uit forse kritiek op Nederland

Om de vier jaar worden alle landen van de Verenigde Naties door Amnesty International beoordeeld op de mensenrechtensituatie in het land. 31 mei bespreekt de VN-Mensenrechtenraad de situatie in Nederland. In het rapport dat daarop vooruit loopt uit Amnesty forse kritieken op Nederland. Zo maakt Amnesty zich onder meer zorgen om het hoge aantal mensen in de vreemdelingendetentie en het aangekondigde wettelijke boerkaverbod.

Eduard Nazarski, directeur van Amnesty International meent dat Nederland terecht kritisch is op veel landen, ‘van Iran tot China en van Nigeria tot Colombia’. Desalniettemin kan in Nederland een aantal zaken beter geregeld worden. “Bovendien is Nederland geloofwaardiger en effectiever in het buitenland als het eigen huis op orde is. Een geloofwaardig mensenrechtenbeleid in binnen en buitenland gaan immers hand in hand”, aldus Nazarski.

Amnesty schrijft zich zorgen te maken over:

– Het hoge aantal mensen in vreemdelingendetentie, onvoldoende aandacht voor alternatieven en voor het strafrechtelijk karakter van de detentie; – Strafbaarstelling van illegaal verblijf; – Tekortkomingen in de aanpak van discriminatie, waaronder het gebrek aan maatregelen tegen het risico op discriminatie door wetshandhavers, ook wel etnisch profileren genoemd; – Het vrijblijvende karakter van mensenrechteneducatie op scholen; – Het aangekondigde wettelijke verbod op het dragen van een gezichtssluier in de publieke ruimte(boerkaverbod); – Het uitblijven van ratificatie van het optioneel protocol bij het VN-Verdrag voor Economische, Sociale en Culturele Rechten; – De onjuiste implementatie van het optioneel protocol bij het VN-Verdrag tegen Marteling; geen extern maatschappelijk onafhankelijk toezicht op alle plaatsen waar mensen tegen hun wil zijn opgesloten; – Het ontbreken van een strategie voor Mensenrechten in Nederland. Het ontbreekt aan een raamwerkstrategie met afspraken over mensenrechten tussen ministeries en gemeenten; het ontbreken van afspraken over implementatie van mensenrechtenverdragen en aanbevelingen van comite’s die toezien op de naleving van verdragen; het ontbreken van  afspraken over de dialoog met maatschappelijke organisaties; een gebrek aan het vergroten van de kennis over mensenrechten in Nederland.