2 homo's, 24 vluchtelingen en een stapel keukenmessen

“Juist in slechte tijden moet men de balans opmaken.” Zo begint de tekst die Dirk Voltz dinsdag op zijn Facebook plaatste en die vervolgens de wereld over zou gaan. Want vluchtelingen uit moslimlanden, 24 stuks nog wel, en een homostel, samen in een appartement in Berlijn. Dat kan toch nooit goed gaan?

“In slechte tijden moet men de balans opmaken. De mijne ziet er als volgt uit: Sinds juli hebben mijn partner en ik ongeveer 24 mensen uit Syrië, Afghanistan en Irak opgevangen bij ons thuis in Berlijn.

Onze messen liggen nog steeds in de keuken, precies waar ik ze gelaten heb op de snijplank. Voordat onze gasten uit Syrië en Irak arriveerden.

We hadden nooit een sleutel voor onze slaapkamer nodig, behalve die ene keer dat een geliefde gast uit Afghanistan er een nodig had om met onze katten te spelen. Onze vier dikke, oude katten hadden net zoveel lol als de jongeman.

Maar terug naar de messen: daarmee werd in de weken dat de vluchtelingen bij ons logeerden uien, knoflook en een hele berg vlees neergestoken. Mario en ik leven nog.

We leven misschien wel meer intens dan ooit tevoren. Of we ooit terug zullen keren naar een ‘normaal’ weten we niet. Hoe kan ik me nog druk maken over de luxepraatjes van gisteren?

Echt, wat gebeurt hier in vredesnaam? 

Geen van de aanwezige moslims wilde ons in onze slaap vermoorden. Niemand beledigde ons omdat we twee mannen zijn die een bed delen. Niemand gaf, op wat voor manier dan ook, aan de Sharia te prefereren boven Duitse wetgeving.

We hebben niemand ontmoet die het niet vreselijk vond om hun huis te hebben verlaten. 

De enige slechte ervaring die ik me kan herinneren is dat onze nieuwe vrienden nogal veel suiker en zout gebruikten. Dus we haalden meer in de winkel en dat was dat.

Waar blijft die islamisering van Duitsland dan? Misschien zit ‘ie vast ergens op de Balkanroute. Als je het de zogenaamde ‘bezorgde burgers’ vraagt komt ‘ie zeker. Zo niet nu, dan toch in 2016, 2017, 2018…

De echte teleurstelling die ons overviel kwam in de vorm van ordinaire smsjes, doodsbedreigingen op straat of haatmail aan de voordeur. 

Of door oude schoolvrienden, die  Alternative für Deutschland citeren, jammeren en medelijden met zichzelf hebben.

In plaats van de crisis aan te pakken, doen we net of morgen niet bestaat. Wordt eindelijk eens wakker! Alsof iemand deze migratie van mensen kan stoppen. Alsof we persoonlijk met oorlog niets te maken hebben. Alsof we niet allemaal medeverantwoordelijkheid dragen voor wat er zich aan leed afspeelt.

Het kan best, dat de islam niet in Duitsland hoort. Maar wat ook best kan is dat de duivel in elke religie schuilt. Misschien moet ik over tien jaar meer voor mijn rechten als homoseksueel strijden dan mij lief is. Het kan zijn dat ik ooit vaststel me ergens vergist te hebben. 

Veel kan, niets moet.

Wie weet? Ik bedoel, wie weet wat de toekomst zal brengen? Zeker weet ik dat deze zomer en herfst ons leven veranderd hebben. Je kunt er zijn voor anderen, maar je kunt ook alleen bang zijn. Dan spijt het me.

Ik heb medelijden met hen die in angst leven.”